Foto is van 100 jarig bestaan 1995.
DE LAATSTE TONEN STERVEN WEG BIJ KORPS CRESCeNDO.
Muziekvereniging Crescendo uit Tzummarum is niet meer.
Het bestuur heeft vorige week de knoop doorgehakt.
Met het huidige aantal van vijftien leden heeft de vereniging geen toekomst meer.
Na 108 jaar valt het doek.
Van alles is er geprobeerd om meer leden te werven.
Crescendo bezocht scholen, wierf donateurs en schreef oud-leden aan, maar niets baatte.
Vlak voor de vakantie lieten zeven leden weten dat ze na er na de zomer niet meer bij zijn.
Dat was de doodsklap.
Op 3 november 1895 werd de muziekvereniging opgericht. `
Troch njoggen eigenerfde boeren`, zo valt te lezen in It wrede paradys`van de auteur Hylke speerstra.
Hij beschrijft hoe in de jaren na de Tweede Wereldoorlog het dorp Tzummarum leegstroomde.
Hele families trokken naar Cananda, Australië of de Verenigde staten op zoek naar een beter bestaan.
Vooral de Christelijke muziekvereniging De Bazuin leed daar destijds onder.
Yn in pear jier ferlear de fanfare safolle bugels, trombones en baritons, dat it korps net mear troch de buorren doarde te marsjearen`, verhaalt Speerstra.
Onder de ´grouwen´van Crescendo viel het mee.
De socialisten geloofden dat er betere tijden zouden aanbreken in eigen land.
De Bazuin herstelde zich en maakt tegenwoordig furore op wereldmuziekconcoursen.
Crescendo haalde dit niveau niet.
'By ús gong it der altyd om gewoan noflik muzyk te meitsjen mei-inoar', zegt sectretaresse Wieke Kolthof.
Een fusie met De Bazuin zat er daarom niet in.
Ook samengaan met korpsen uit de omgeving is onderzocht. Kolthof: 'Dat hawwe wy in pear jier ferlyn al besocht.
Mar dan moast de iene wike yn it iene doarp en de oare wike yn in oar doarp spile wurde.
Dat wie in probleem'.
Inspelend op het teruglopend ledental veranderde Crescendo in 2000 van fanfarekorps in een -kleiner- brassband.
'Doe hawwe wy allegear nije ynstuminten krige'.
De vereniging heeft nu zo'n 25 instrumenten.
Van bugel tot grote trom.
Volgende week komt de taxateur langs om ze op waarde te schatten.
De leden krijgen eerst de keus of ze hun instrument willen kopen.
'Foar de rest lizze der al kapers op 'e kust'.
Aan het dorp heeft het niet gelegen, zegt Kolthof. 'Dat hat us altiten stipe, mar allinnich mei jild bisto der net'.
Tegenwoordig willen kinderen meteen resultaten zien als ze met een hobby beginnen.
Terwijl je een paar jaar muziekles moet volgen om goed in een brassband te kunnen spelen.
'De muzykskoalle sit yn Frjentsjer. dy kinne wy net hjirhinne helje.
En âlden kinne harren bern der net hinne bringe, want dy wurkje beide'.
Voor het driekoppige bestuur rest alleen nog de administratieve afhandeling: de vereniging afmelden bij de bonden, donateurs op de hoogte brengen . . . . 'It is enerzjy ynstutsen.
Mar it kin net oars'.
Een avond met de leden is waarschijnlijk het laatste wat de vereniging onderneemt. 'We moatte mar sjen'.
Bron: Leeuwarder courant 10 september 2003.