Links naar rechts: In 2003: Harm Zaagsma, Wim Nicolet, en zijn jongere broer.
Toen Maartje en ik, in de nazomer van 2003 ’s middags na het eten nog even zaten te napraten, zei ik: wat zullen we nu hebben?
Op het Terppaed liepen zo te zien 2 oudere echtparen met een foto in de hand, de huizen te bekijken.
Daar moest ik meer van weten.
Op mijn vraag of ze iets zochten, werd geantwoord dat de 2 mannen hier in de hongerwinter ergens gelogeerd hadden.
Het bleken de gebroeders Nicolet te zijn die bij de familie Roukema onderdak hadden gevonden.
Natuurlijk werden ze uitgenodigd om een kop koffie te drinken.
Herinneringen uit die tijd werden opgehaald.
Wim de oudste, vertelde dat hij toen over een smal paadje langs een vaart was gelopen, waar aan de andere kant hele hoge gele bloemen bloeiden.
Nadat ze over een hoge brug waren gelopen, waren ze bij de zeedijk gekomen.
Natuurlijk is dat het Fiskerspaed. geweest waar toen het koolzaad bloeide.
Eén van de dames maakte nog een foto, die ze later met een bedank briefje opstuurde.
Dit was één van de vele verhalen uit die angstige maar vaak ook gezellige tijd.
De gebroeders Nicolet benadrukten nog eens, hoe hartelijk ze door de familie Roukema ontvangen waren.