Foto boven l: Het comité bij de Hervormde School.
Achter v.l.n.r. Piet van der Molen (kledinghuis) Jan Zijlstra (landbouwer) Jan Landstra (landbouwer) Feike Bruinsma (landbouwer) Roelof Nammensma (landbouwer) Eeltje de Boer ( slager)
Voor: v.l.n.r. Jan Post (smid) Klaas Westra (koopman)
Foto boven r: Bij het plantsoen. Begin van de optocht: auto met comité, muziekkorps, de ruiters.
Daaronder l: Weer op naar de Finne in Sexbierum: het comité gevolgd door gymnastiekvereniging Félicitas.
Daarnaast: Demonstratie op het sportterrein in de Finne. Figuurrijden met koorden. Hoe kom ik weer uit de knoop?
Onderste: De ruiters passeren onder toeziend oog van de burgemeester het gemeentehuis.
Tebek yn ‘e tiid no 70 februari 2013
Voor we beginnen met deze aflevering moeten we eerst even iets recht zetten aangaande het vorige stukje. Sicco Zijlstra vertelde me dat Jouke Gerbens wel de eigenaar was, maar nooit op de pleats aan het Frjentsjerterein ( de Homeije) heeft gewoond. Zijn dochter Joukje, die met Rein van der Meulen trouwde, woonde er dus later wel.In september 2009 (tebek 25a) schreven we dat in de boerefinne behalve sportwedstrijden, oranjefeesten en
touwtrekwedstrijden, ook de Wieringermeerruiters er wel eens hadden opgetreden. Over dat laatste kunnen we nu dank zij mevr. Rie Nammensma van der Giessen en Fien van der Molen, wat meer vertellen.
Deze tweede dochter van de familie Piet van der Molen, (destijds Kledinghuis, Nije Buorren 10) bracht me een heel album vol foto’s over familie, zaak en andere gebeurtenissen.
Mijn belangstelling ging dan ook direct uit naar de foto’s die het verhaal vertelden over het optreden van de Wieringermeerruiters ( WMR ) in 1953. Ik was toen 15 jaar, en hun optreden maakte op mij en de andere dorpsgenoten grote indruk. Wat deze jonge boeren en boerinnen met hun pony’s en werkpaarden daar presteerden was van grote klasse. Door wiens toedoen kwamen ze hier in Sexbierum? En wat was het doel?Welke krachtige motor zat achter dit festijn? Het antwoord kan kort zijn: PIET van der MOLEN !
Toen ik met Fien het album doorbladerde zei ik tegen haar: Ik sjuch jimme heit sa :
Zijn zaak lag letterlijk en figuurlijk een paar treden hoger dan de andere winkels. Het was dan ook een “Kledingzaak” in zijn doen en laten was hij een “stadse” man die in een dorp woonde. Als je hem tegen kwam zag je het direct: lange zwarte jas, grote zwarte hoed en zijn manier van lopen. In guldens uitgedrukt misschien niet rijk, maar hij leefde in onze ogen wel rijk. Want toen tijdens de grote Sexbierumer winkelweek in 1957 de andere winkeliers tegen nog meer kosten opzagen liet hij uit eigen zak boven de dorpsvaart aan de Nije Buorren, door een bedrijf, feestverlichting aanbrengen.
En dat was in die week bij avond een sprookjesachtig gezicht. Dat was nu “Pietje” want zo werd hij in de volksmond genoemd. Als iemand het dorp promootte dan was hij het wel.
Zoals nu ook weer. Het muziekkorps zat in geldnood. Of het nu om uniformen of om instrumenten ging is mij onbekend. Maar van der Molen was van plan om voor de vereniging wat op touw te zetten. Vermoedelijk zat zijn dochter Fien toen ook op het korps. Doordat zijn vrouw de winkel bemande kon hij zelf met zijn stoffen en aanverwante artikelen de boer op.
Noord Holland was o.a. zijn werkterrein. Zo bezocht hij regelmatig met een taxi de verspreid wonende boeren in de “Wieringermeer”. Want zijn eigen rijbewijs had hij jammer genoeg laten verlopen. Zoals gewoonlijk in die tijd werden de zaken vaak aan de keukentafel afgehandeld, en kwam hem ook het wel en wee van bedrijf en gezin ter ore. Zo kwam hij ook over de vloer bij de familie van der Giessen. Voor de oorlog werd de jonge vader reeds weduwnaar. Een muoike van Roelof Nammensma, een Sexbierumse dus, werd daarna zijn vrouw.
Zo kon van der Molen daar samen met de “lapkes” ook eventuele dorpsnieuwtjes aan de vrouw brengen. Toen hij hoorde dat leden van dit gezin ook bij de bekende ruitervereniging aangesloten waren en ook elders wel optraden, kwam het plan in hem op om deze mensen naar de Bjirmen te halen en zo de kas van het korps te spekken. En dat werd groots opgezet. Een comité van maar liefst acht man werd op de been gebracht om alles in goede banen te leiden. Het sportterrein in de boerefinne werd de plaats van optreden. Toen de veewagens, die op de Terp geparkeerd stonden, (achter waar nu het monument staat), gelost waren, en de ruiters en amazones hun plaats ingenomen hadden zette de optocht zich in beweging.
Aan de hand van de foto’s probeer ik de volgorde aan te geven. Voorop een auto met vier man van het comité. Dan het muziekkorps, de ruiters, nog eens vier man van het comité, gevolgd door gymnastiekvereniging Felicitas. Zo ging het richting Pietersbierum, waar burgemeester Duker, met ambtsketen, en andere notabelen onder de veranda van het gemeentehuis het défilé afnamen. Na een tocht door het hele dorp ging het die zaterdagmiddag op naar de Finne waar een grote mensen menigte die middag kon genieten van al de nummers die deze groep van ik schat wel dertig paarden en berijders ingestudeerd hadden. Al met al een voor die tijd indrukwekkend gebeuren. De foto‘s en de onderschriften spreken voor zich.De dochter van van der Giessen werd later Roelof Nammensma zijn vrouw.
Harm Zaagsma