Bij de foto’s:
Foto 1:
Jan Rients Hoekstra (Jan Hopkes) fan it eilandsje bij garage Norder.
Foto 2:
Froukje Hoekstra-Dijkstra, altyd warber.
Hier ter hoogte van de Nije Buorren 2.
De vaart is er nog, dus is de foto van voor 1960.
Onder het huis van de schoenmaker Albert.

Tebek yn'e tiid diel 23.

We geanne dizzekear even nei de Alde Buorren en we skeakeije ek even oer yn'e memmetaal.
Dat komt sa: Op een gegeven moment kryg ik een foto yn'e hannen fan it hûs dêr 't Tamme en Miranda Bergsma-Ammerlaan nou har thús ha.
It each foel op 'e steechsdoar oan 'e kant dêr't Auke Stoer destiids wenne.
Want achter die doar oan it ein fan de steech en links ôf, dêr wie it wurkplak fan Albert skuonmakker.
It lânwurk sil te swier foar him west hawwe, want syn rêch wie fergroeid; hij hie een bult.
Om dochs oan 'e kost te kommen, sil hy destiids it skuonmakkers fak wol leard hawwe.
As ik moandeitemoarns om healve tolven út skoalle kaam, moast ik wol gauris de stikkene skuon by Albert bringe, dan wiene se foar de snein wer klear.
Ek de knibbellappen en de klompsokken kamen by Albert op 'e wurktafel.
De jonges hiene swarte en de famkes meast brune.
As wy oan it ein fan'e wike de skuon wer ophelje moasten, koene je suver net begripe hoe't Albert it spul wer fine koe.
Folgens my wie it hûs fan Albert, en wie hy by syn sweager en suster in 'e kost, want doe't Albert yn 1960 stoar verhuzen de Tuinstra's nei de Toerstrjitte.
Syn fjouwer broeren wiene agrariërs: Jan en Aukje fan'e Toerstrjitte, lytse Nanne Miedema dy't oan it Molepaad wenne, Jabik en Durkje fan'e nije dyk en Johannes en Wip fan it nije spultsje oan'e wei nei Vredenoord ta.
De twa susters harren namme wiene: Jetske en Elisabeth, de lêste emigrere mei har man nei Amerika.
Harren achternamme wie: Miedema.
Troch die foto moast ik oan Albert tinke en hew prebearre dat op rym te setten.

H.Z.

Albert (1892-1960)

Yn it hûs mei it stiennen sylskip,
net sa fier fan tsjerke en toer.
lappe Albert trou ús skuonnen
dei yn, dei út en net te djûr.

Hy koe net, lykas syn bruorren,
wjudde en houe op it lân.
en wylst de eagen stoarje litte,
oer it fiild en nei it strân,

want syn rêch wie net sa't hy woe:
linich, rjucht en tige sterk.
Hij wie biheind yn dwaen en litten,
siz mar: bûn oan peal en perk.

Derom lappe hij nou skuonnen,
toffels, gullen en nog mear.
Men seach hem soms mar amper sitten,
tusken de bulten skuon en leer.

By sweager Jabik, suster Jetske,
Heintsje en Herke, wennen der ek.
Wurke hy mei lear en leasten,
Hynste túgen en mei pek.

Sa hat hy yn die achtekeamer,
foar ús yn 't spier west, dei oan dei.
Moans efkes een strieltsje sinne,
soms wat gestin, mar gjin geklaai.

Albert leit allang op it tsjerkhôf,
net sa fier fan tsjerke en toer.
skuonnen wurde hast net meer lappe,
want dat is toch fierste djur?

HZ.

Ald Nijs fan Klaas Tjipkes Hibma (1909 - 1993)

Flaaksfabryk, siedhandel en autogarage Seisbierrum Súd (nu Frjentsjerterein 4).
Op de verwijsborden aan onze grote verkeerswegen wordt bij de grotere plaatsen vaak ook nog verwezen naar de verschillende wijken zoals Centrum, West, Oost, Zuid en Noord.
Dat zou bij ons op den duur ook nog best eens kunnen gebeuren.
Wat er in een gemeenschap plaatsvindt, wordt vaak aangemoedigd door optimisme.
En zo mislukt er ook wel eens iets door teveel optimisme.
Aan de andere kant is het zo: “Niet geschoten; altijd mis."
Andries Norder is zo'n optimist.
Wij hebben Andries meegemaakt op de jongelingsvereniging. Hij was nogal wat ouder dan wij waren.
En het was in die tijd nog zo, dat voordat een jongere het woord kreeg, eerst de ouderen hun zegje gezegd moesten hebben.
Na de lagere school ging men vaak bij een "baas" of een boer aan het werk.
Maar men had toch ook de behoefte, om over andere maatschappelijke vraagstukken van gedachten te kunnen wisselen.
Daar was zo'n vereniging bij uitstek geschikt voor.
En veel jonge mensen zijn in die tijd zo gevormd voor verdere bestuurlijke functies in vereniging en maatschappij.
In die vergaderingen werden dan onderwerpen besproken, die toen belangrijk waren.
(Net zoals dat nu nog gebeurt.)
Zo maakte Andries een opstel over de "motor" in gebruik bij de landbouw.
Andries volgde toen cursussen over auto's en motoren, wat toen allemaal nog in een beginstadium was. (+ 1924)
Hij heeft het toen gehad over "moldrainaazje" en heeft toen wel vooruit gekeken.
Die vooruitziende blik is hem later ook van pas gekomen.
Toen wij van de lagere school kwamen en op het land aan het werk gingen werd er buiten Franeker een suikerfabriek opgericht.
Het was een coöperatie van landbouwers uit de "bouhoeke" want er was door het verplichte scheuren van "greide" veel bouwland vrijgekomen in verband met de oorlog van 1914 - 1918.
Heit en Harmen Westra hadden in maatschap "10 pounsmied ombrutsen greide hierd".
De huren waren wel hoog, maar: "de dong leit er al op" werd er gezegd.
De bewuste boer van wie het land gehuurd werd, was verplicht er bieten in te zaaien, omdat hij aandelen in de suikerfabriek had.
Toen de bieten gerooid waren, werd besloten om in eigen beheer het product naar de suikerfabriek te vervoeren, zo kon men zelf de vracht verdienen.
Ik weet nog als de dag van gister dat ik als jongen van 12 jaar met Andries de lege praam uit Franeker moest ophalen en yn'e opfeart achter Roosjenstein bringe moest.
’s Morgens voor zessen vertrokken we op de fiets naar Franeker.
Op het koude fabrieksterrein aangekomen, liet Andries mij achter in een soort loods waar het rook naar: "Heerebaai-tabak en koffie."
Andries nam intussen een kijkje in de nieuwe fabriek, met al die nieuwe machines, waar hij "syn hert ophelle oan al die techniek ,en wer’t hij foar myn gefoel wol in pear uren omstrúnde foart wy de reis mei ús lege pream oangongen.
In oare kear fierder mei de flaaksfabriek.

K.H. 14-08-‘91