foto: 1
Beppe Riek en pake Willem met de kinderen van Frans en Jetske'
V.l.n.r. Willem, Sjarre, Riekje en Dout
foto: 2
De fam. Nieuwhof en bestuursleden van Op Toutendurg bekijken de door R. Wielenga(tweede van links) gerepareerde maquette.

Tebek yn ‘e tiid Diel 28 maart 2005

Door Harm Zaagsma.
Op 13 januari 2005 kwam de familie Nieuwhof in het nieuws, doordat de maquette van villa Vijversburg uit Tytsjerk na zo'n kleine 100 jaar weer boven water kwam.
Pake Willem Nieuwhof (1857-1933) was in zijn jonge jaren huisknecht op Vijversburg en had tussen 1878 en 1890 een prachtige maquette gebouwd van de villa in het bos van Ypey.
Hij trouwde daarna met het hoofd van de linnenkamer ( Riekje) en ging in Aldtsjerk wonen, waar hij een bodedienst begon.
Eerst met een snelle hondenkar, later kwam er een grotere wagen met een hit ervoor.
Wel groter, maar minder wendbaar en snel.
Riekje runde toen een winkel.
Maar zijn geboorte grond, Pietersbierum, bleef trekken en Sexbierum werd ± 1900 eerst hun woonplaats.
Om precies te zijn: het huis waar Joris en Tet Frietema woonden, vlak bij de Hervormde Pastorie.
Intussen werkte hij mee aan het bouwen van hun toekomstige huis aan de Liauckamaleane te Pietersbierum, waar hij een stuk grond had gekocht.
Gardenier worden en baas op "eigen hiem" daar ging hij voor.
Het huis staat er nog steeds.
Haye en Bettie Post wonen er nu en het heeft huisnummer 3.
De Pietersbierumer vaart liep via de "Molepolle" (de geboortegrond van ús Tsjerk Hiddesz) tot aan het "bosk" toe.
Tot zover kon de praam met gevelstenen varen.
Het laatste stuk over de hobbelige reed gingen ze op de "kroade".
Willem heeft ze er allemaal op en afgezet en vervoerd.
Ondertussen stond de met wit vilt beklede kist met daarin Vijversburg op de zolder, waar Joris en Tet. later woonden. Toen het huis in het “bosk” klaar was verhuisden ze.
Twintig jaar bleven Willem en Riekje daar met hun kinderen Arjen, Frans en Jannigje wonen.
Omstreeks hun 65ste jaar, in 1922, betrokken ze het huis dat door hun aanstaande schoonzoon Petrus J. W. Zaagsma was gebouwd aan het Terppaed, nu no. 6.
De kist met maquette ging steeds mee.
Pake Willem kwam in 1933 te overlijden; zijn vrouw Riekje 5 jaar later.
In het huis bij het "bosk" woonden later o.a. nog meester Vrij, Rinke Goudberg, Jac. Sijtsma, Douwe Wietsma en Haye Post.
Dochter Jannigje trouwde met Petrus J.W. Zaagsma en ze woonden naast haar ouders Willem en Riekje aan het Terppaed.
De kinderen Zaagsma, Roelof, Riekje en Froukje moesten hun mem al op jonge leeftijd missen.
Zoon Frans Nieuwhof runde later met zijn vrouw Jetske een kruidenierswinkel op de hoek Alde Buorren-Knienefokkerij.
Van de kinderen Willem, Dout, Riekje, Sjarre, Arjen, Jannie en Jettie woont Arjen met zijn Siepy nog bij ons in het dorp.
Zoals we lazen in de krant ging de kist met de maquette van zolder naar zolder, totdat hij door één van de jongens van Sjarre in Sneek bij het opruimen van het ouderlijk huis weer ontdekt werd.
Ook dit kunstwerk gaat dus weer terug naar zijn âlde stee, want de stichting "Op Toutenburg" zal het tentoonstellen.
Hoe pake dat stuk huisvlijt in zijn jonge jaren voor elkaar heeft gekregen, is Arjen Nieuwhof (79) nog steeds een raadsel, want als er bij hem thuis eens een spijker geslagen moest worden , was hij niet thuis.
Of zit het soms ook in het timmermansbloed?
Want ook de familie Nieuwhof bracht verscheidene timmerlieden voort.
Uit deze historische vondst zien we maar weer dat steeds verborgen schatten kunnenopduiken.
TBC ook in Sexbierum.
Enige tijd geleden las ik in de krant dat onderzoek onder15.000 inwoners van Zeist had uitgewezen dat ruim 400 mensen door besmetting tbc hadden opgelopen.
Ik wist dat in de "Knollentuin" –het familieblad van de familie Knoll- het bijgevoegde stukje stond, dat zich in 1901 "afspeelde".
Us beppe Froukje kwam uit de familie Knoll, die oorspronkelijk uit Duitsland kwam.
Genoemde P.J.W. Knoll was haar broer.
Hij was bakker aan het kerkhof (voorheen bakker Klazinga), nu Tsjerkepaed no. 3.
Us heit was naar deze omke genoemd.
Later zou deze omke Petrus met zijn gezin naar Amerika emigreren.

Harm Zaagsma