Leo Vogels voor 83-ste keer op PC
Kaatsliefhebber Leo Vogels uit Tzummarum beleefde gisteren zijn 83-ste PC.
Alleen in 1938 moest hij verstek laten gaan.
PIER ABE SANTEMA
FRANEKER Leo Vogels uit Tzummarum heeft het gered.
Hij zit er maar mooi, op de tweede rij van de Gasfabriek-tribune op het Sjûkelân.
De regen deert hem niet.
Een plastic poncho en een petje bieden voldoende beschutting.
Zijn ogen schieten over het kaatsveld. Hij zit helemaal in de wedstrijd. Kaatsen is zijn sport.
Twee weken geleden lag hij nog in het ziekenhuis. Longonsteking. Hij dacht maar één ding: als ik maar naar de PC kan. Zodra hij thuis was, ging hij fietsen op de hometrainer. Alles om maar op tijd fit te zijn.
En dat is hem gelukt. Vogels beleeft zijn 83ste, jawel drieëntachtigste, PC. Hij is inmiddels 92 jaar oud. ,,Ik bin al wer oer de helte", zegt hij met een lachje. Alleen in 1938 is hij niet naar de Franeker kaatspartij geweest. Zijn vader lag toen op sterven. ,,Dokter sei: moatst thúsbliuwe, want it rint ôf."
De passie voor het kaatsen is er al van jongs af aan. Vogels groeide in Tzummarum op met de sport. ,,Doe't wij bern wiene, wie it skoalplein fol perken", vertelt hij. Voetbal, dat was er eigenlijk nog niet. Hijzelf werd dus ook kaatser, voor Tzummarum. Een keer of vijf nam Vogels deel aan de PC. In 1942 won hij de premie. In 1943 en 1944 was er geen PC vanwege de oorlog, zo weet hij nog goed.
Inmiddels is hij natuurlijk alweer decennia toeschouwer. ,,Ik kin alle âlde keatsers noch wol opneame." Tot vorig jaar zat Vogels, ondanks zijn hoge leeftijd, op de ouderwetse houten bankjes en dat ging prima, zegt hij. ,,Wy hiene altyd wol kessentsjes mei, fansels." En af en toe maakte hij een ommetje om de benen te strekken.
Nu er voor het eerst kuipstoeltjes zijn, heeft hij daar voor gekozen. Wat hij ervan vindt? ,,No, wol aardich, net?" Het enige nadeel is dat hij nu niet aan de korte kant achter het perk zit. Want daar is het zicht het best. Het ommetje maakt hij trouwens nog steeds. ,,Wantjo moatte de minsken wol even treffe”.
Even bijpraten, dat is wat veel mensen doen op de PC. Voor de tribunes komen bekenden elkaar tegen kloppen elkaar stevig op de schouders. Tot er weer een donkere wolk komt overdrijven. Dan klinkt ineens het geritsel van regenpakken en schieten de paraplu’s als paddenstoelen uit de grond.
Maar een echte PC-ganger laat zich niet wegjagen dodoor een paar druppels. Vogels houdtde blik van onder zijn poncho strak op het veld gericht. Zijn gezicht beweegt mee met de bal. Hij is in zijn element. Dit is de PC, dit is de dag waar hij naar toe geleefd heeft. ,,De PC, dêr moatte jo hinne."
L.C. 30-07-2015