Tekst op klok:
“Ik lied oer goed en kwea.
Bij libben en bij dea”.
De klok is al terug; nu het gemeentehuis nog
Friesch Dagblad zaterdag, 16 mei 2009
Door te strijden voor de kerkklok werd Pietersbierum zich bewust van al het moois
De klok is al terug; nu het gemeentehuis nog
Pietersbierum - Een half jaar geleden wisten ongeruste inwoners van Pietersbierum hun kerkklok voor het dorp te behouden.
Dat maakte hen ervan bewust dat de mooie dingen in het dorp het waard zijn om voor te vechten. Nu willen ze het oude gemeentehuis van Barradeel terug.
Pas toen er al een gat in de kerktoren zat, ontdekten de bewoners van Pietersbierum - een dorp in Franekeradeel met honderdtachtig inwoners - dat de kerkklok verkocht dreigde te worden. In de verrotte klokkenstoel van het dorp kon die niet meer luiden, en de Martinikerk in Franeker zocht nog een nieuwe luidbel.
De dorpsbewoners waren woedend. Die klok hadden hun ouders zelf bekostigd in de krappe dagen na de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers hadden het origineel gestolen en omgesmolten tot kogels.
Maar de huidige eigenaar van de kerk, kunstschilder Klaas Buning, kende die voorgeschiedenis niet en was zich van geen kwaad bewust.
Na menig gesprek was het eind 2008 toch nog eind goed, al goed. De Martinikerk kocht elders een klok, Buning deed afstand van de bel van Pietersbierum én de toren, en het dorp beloofde een stichting te vormen die de klokkenstoel zou herstellen en de toren beheren.
Sindsdien is er een boel werk verzet, maar nog niet aan de toren.
,,Dat is me flink tegengevallen”, zegt Piet Kingma, landbouwer en beijveraar voor de klok. ,,Het regelen van subsidies ís me een klus.
Er is een bult papieren van hier naar Den Haag gegaan.”
Bijna ging de overdracht niet door. De notaris attendeerde de dorpsbewoners er op dat er overdrachtsbelasting moest worden betaald. Kingma: ,,De toren kregen we voor het symbolische bedrag van een euro.
Maar stel dat die voor belasting was getaxeerd op vier ton.
Dan hadden we 40.000 euro - 10 procent - belasting moeten betalen.” Onlangs bleek de toren toch onder een uitzonderingsregel te vallen.
En op korte termijn kan de overdracht daarom doorgaan.
Daarmee is het nog niet afgelopen met het verhaal van het dorp en de klok. Kingma, grinnikend: ,,Dat merk je wel als het dorpsfeest is.
Dan zullen we nog wel stilstaan bij hoe die Franeker klokkendieven de luidbel wilden afpakken.”Achteraf beschouwd heeft het dreigende verlies van de kerkklok de dorpsbewoners bewust gemaakt hoeveel moois ze eigenlijk hebben, erkent Kingma.
,,We zijn van plan de toren een paar zaterdagen per jaar open te stellen voor publiek.
Misschien kunnen we rond de toren wel een historische expositie maken.”
En hoe zat het ook al weer met het oude gemeentehuis van Barradeel, de in 1984 opgeheven gemeente.
Dorpsbewoner Jan Feenstra: ,,Jarenlang stond dat officieel hier, totdat Franekeradeel besloot het plaatsnaambord van Sexbierum tweehonderd meter te verplaatsen.
Daarmee kwam het gemeentehuis op papier in Sexbierum te liggen.
Maar het hoort bij ons.” Wat met de kerkklok is gelukt, moet toch ook met het gemeentehuis slagen, hoopt Kingma.
,,De gemeente neemt ons zulke dingen maar af, maar we kunnen er wat tegen doen, weten we nu. Dat bord van Sexbierum moet weer verplaatst.”