Artikel uit Leeuwarder Nieuwsblad 23-06-1927.

Een zeldzaam jubileum in de bakkerswereld.
Den 28 Juni a.s. is het 50 jaar geleden, dat de heer R. G. Huizenga te Sexbierum zich als bakkerspatroon te Oudebildtzijl vestigde.
Daar de heer Huizenga in de bakkerswereld een zeer geziene figuur is, zal deze dag voor hem zeker niet ongemerkt voorbijgaan.
Een zwaar en arbeidzaam leven heeft hij achter den rug en moeilijke jaren heeft hij met zijn gezin moeten doormaken.
Toen hij begon had hij anders niet dan zijn jonge, sterke handen en zijn werkkracht.
Als het brood gebakken was, moest het worden bezorgd.
De kruiwagen volgeladen, langs klei- en modderwegen den boer op, ver het land in, elken dag weer.
Moordend lang waren soms de arbeidsdagen.
Vrijdagsmiddags om 4 uur werd begonnen, 11 uur Zaterdagavonds was de taak volbracht.
Dan werd de winst berekend van de afgeloopen week en meer dan eens bleek, dat er geen batig saldo geboekt kon worden.
De zwarte tijd der zeventiger en tachtiger jaren, de tijd van felle concurrentie, heeft een diep spoor achtergelaten in de herinnering der ouderen onder de bakkers.
Ook Huizinga weet er van mee te praten.
Na 4 jaren vertrok hij naar Sexbierum, waar hij thans nog woont.
Hoe moeilijk de levensomstandigheden soms ook waren, bakker Huizinga bewaarde zijn vertrouwen en zijn optimisme.
En dat was wel noodig; het gezin werd steeds grooter en de zorgen vermeerderden snel.
Van dat optimisme een staaltje.
In 't eerst liet hij zich afkeurend uit over die nieuwe machine, die beter het deeg zou kunnen bereiden dan zijn geoefende handen.
En eindelijk, toen de nieuwe machine haar plaats veroverd had, verklaarde Huizinga lachend: „Nou is bakken bernewirk! Nou kin ik 't wol oan hūndert jier ta folhālde!"
Nu, zoo lang heeft hij het niet volgehouden.
Den 12 Mei j.l. gaf hij het beheer der bakkerij over aan zijn jongsten zoon Gosse, en betrok een huisje naast zijn werkplaats, waar hij zijn laatste levensjaren rustig hoopt door te brengen.
Deze rust is na dit welbesteede leven — hoe welbesteed vrage men slechts in de bakkerijen van Menaldum, St. Anna Parochie en Pietersbierum, waar kinderen en pleegzoon van den heer Huizinga als bakkerspatroons zijn gevestigd — zeker meer dan verdiend.

Reactie van Reina de Heij - van der Pol uit Ede . achterkleinkind van Rense Gosse Huizenga.

Hallo Wietse Leistra, redactie website.
Dank voor het stukje over Oerpake Renze.
Gosse Huizenga ging in 1926 of zo in Sexbierum wonen en werken en had zijn bakkerij aan de Alde Buorren nr.2 of zo denk ik, op het hoekje tegenover hotel "de Harmonie".
Hij woonde eerst in Joure, daar zijn de meeste van zijn kinderen ook geboren.
Tot wanneer hij in Sexbierum precies de bakkerij had weet ik niet, maar hij was van 1890 dus in 1955 werd hij 65 en ging toen met pensioen, neem ik aan, en ik kan me herinneren dat ik als klein meisje alleen maar op de Haersoltestraat geweest ben en later op het Molenpaed, bij Pake Gosse en Beppe Meintje (Dam), zijn tweede vrouw.
De eerste, Beppe Pietje (van Slooten)is overleden aan de bevalling van het tiende kind, dat was in 1930 of zo.
Mijn moeder was toen 13 en die was van 1917.
Sinds de dood van mijn ouders, zoek ik veel dingen op van Sexbierum en omstreken, ben nadat ze zijn begraven, met mijn man al een paar keer in Sexbierum geweest, om het graf te bezoeken bij de Herv. Kerk, en toen hebben we ook de boerderij gevonden waar mijn ouders op moesten passen in de oorlog, op de Hoarnestreek nr. 46, er werd ons toen verteld dat daar een Piet Post woont ( misschien een kleinzoon van Jelle Post, waarvoor mijn vader in de oorlog werkte), maar in andere gegevens zag ik dat er een Bruinsma woont op dit moment. (Fam. van Rients Bruinsma soms?) .
Als u dat weet, hoor ik graag wie de huidige bewoner is.
Misschien mag ik er nog eens binnen kijken.
En foto's van de bakkerij heb ik niet, maar hij is vaak genoeg te zien op foto's van de Alde Buorren.
U ziet, ik kan Fries spreken en verstaan, maar kan het niet schrijven.
Hart.groeten, Reina de Heij - van der Pol