21-4-1940 Leo Vogels, Jac.Meijer, David Noordhof, Jan Schaper, Pieter Heeringa, Jan Keuning, Andries Oost, Pieter Dijkstra, Willem Heeringa, Jan Santema, Dirk de Jong, Reinald de Valk. Tzummarum.
De oorlogsjaren
In 1939 besloot de F.V.B. de competitie tot nader order op te schorten in verband met de mobilisatie.
Ook bij v.v. Tzummarum waren vijf leden die zich wegens de oorlogsdreiging bij het leger moesten melden.
Overigens keerden zij alle vijf gezond weer terug.
Intussen probeerde de F.V.B. zo goed en zo kwaad dat ging een soort noodcompetitie op te zetten om het voetbal toch door te kunnen laten gaan.
Ook de clubs zelf organiseerden wedstrijden om de bal te laten blijven rollen.
Dat lukte wonderwel, zo blijkt uit de jaarboeken.
Tekenend voor die tijd is de vindingrijkheid die de clubs aan het daglicht stelden.
Zo werden de meeste uitwedstrijden dichtbij huis gespeeld zodat de bezoekende club
per fiets kon reizen.
Benzine was vaak te duur en op de bon.
Verder werden spelers uit andere dorpen gevraagd om de selectie van Tzummarum te versterken.
Die dunde in de loop van de oorlog uit wegens het onderduiken.
Dat er toch ook nog wel werd gelachen, blijkt uit een notitie in het jaarboek.
Voorzitter A. Oost spreekt daarin zijn afkeuring uit over het feit dat het gebruik van alcohol voor čn tijdens de wedstrijd uit de hand begint te lopen.
,,Het is dit jaar al een paar keer voorgekomen dat spelers onder invloed van sterke drank op het veld stonden.
Door dit betreurenswaardige feit zal er scherp op worden toegezien dat dit niet weer gebeurd", zo dondert Oost in het jaarboek.
Tot en met 1943 bleef Tzummarum meedoen aan de noodcompetitie van de F.V.B.
Door jongens te halen uit andere dorpen, zoals Minnertsga, slaagde de voetbalvereniging er
steeds weer in genoeg mensen op de been te brengen om het voetbal door te laten gaan.
Die noodcompetitie bestond uit Sint Jacobiparochie, Sint Annaparochie, Stiens 3, D.T.D. 2
(Jelsum).
In juli 1942 werd de heer Van Breukelen bereid gevonden de overgebleven mannen te trainen.
In 1943 besloot het bestuur van v.v. Tzummarum zich voorlopig terug te trekken uit de competitie.
Dit omdat het merendeel van de leden nu zat ondergedoken.
Besloten werd om de vereniging nieuw leven in te blazen als de tijden zouden zijn verbeterd.
De goalpalen en de netten werden ondergebracht bij de heren Terpstra en Zondervan.
De heer Meyer ontfermde zich over het talkpoeier en de ballen.
De leden die elders door wilden spelen kregen die vrijheid van het bestuur.
Een aantal maakte van die gelegenheid gebruik.
Hiermee is een dieptepunt van de vereniging bereikt.