---

Hier twee verslagen rond de gebeurtenissen van het station, opgetekend door oud-bewoners fam. De Groot.
Zij wilden op deze manier uiting geven van hun betrokkenheid bij het stationsgebouw.

De open dag op zaterdag 6 december werd zeer druk bezocht.
Men kon vragen stellen, foto's bekijken en alle vertrekken bezichtigen.
Zelf herkende ik als eerstgeborene in het station (1949) er niet veel meer van.
Maar die zolder... ja dat was onze speelruimte.
Donker en de tussenwand van kippengaas met kleden afgeschermd voor de buren.
Nu is het een prachtige lichte werkplek met allerlei aansluitingen voor moderne apparatuur.
Na een aantal foto's genomen te hebben en weer tussen de rails te hebben gelopen (waar we vroeger met de lorrie overheen mochten) verliet ik met een goed gevoel mijn geboortegrond.
Op weg naar Leeuwarden om met pa en ma even na te praten.
Zondag 7 december is nog een zuster heel vriendelijk te woord gestaan en kon ze naar hartelust herinneringen ophalen.

Anna Weistra-de Groot Mei 2002.

Opening en open dag stationsgebouw.

Gelukkig is het station in Tzummarum niet ten prooi gevallen aan de slopershamer.
In de loop der jaren werden een aantal artikelen uit de krant(en) bewaard en kwamen in Meppel terecht.
Het eerste (bewaarde) artikel is uit 1977.
Met het alarmerende bericht: Station Tzummarum wordt afgebroken.
In de loop der jaren verschenen nog meer alarmerende berichten: 1997 gesteggel om stationsgebouw in Tzummarum.
Toekomst van 95 jaar oude stationsgebouw ongewis.
Wordt het een monument of valt de slopershamer? 1998: '
Alleen de koningin krijgt me eruit' (mevr. Terpstra).
Mevr. Johanna Terpstra-Dijkstra wil station niet verlaten.
Vanaf 2002 krijgt de berichtgeving een andere strekking: Station wordt binnenkort gerestaureerd.
Nieuwe bedrijvigheid in station.
En dan in 2003 het mooie bericht: station Tzummarum opnieuw op de kaart.
En zo werden 5 en 6 december 2003 als bijzondere en waardevolle momenten beschouwd door familie De Groot uit Leeuwarden.
De indrukken tijdens de opening werden door mevr. De Groot aan het papier toevertrouwd:

Hierbij enkele herinneringen en indrukken van een vroegere bewoonster van het station Tzummarum.
Allereerst wil ik u feliciteren met de renovatie van dit gebouw.
Keurig hoe dit is opgeknapt.
In 1948 werd mijn man Jan de Groot als spoorwegarbeider aangenomen bij de Nederlandse Spoorwegen met standplaats Tzummarum.
Hij kreeg het goederenbaanvak Tzummarum-Leeuwarden onder zijn beheer, samen met de buurman Klaas Prosje.
Wij kregen de 2de en 3de klas wachtkamer tot onze beschikking als woonruimte.
Familie Prosje woonde al in het woonhuisgedeelte.
Wij moesten ons als jong gezinnetje met één kind behelpen want het moest nog bewoonbaar worden gemaakt.
Nu, dat was gauw klaar. Door in het midden van de 3de klas wachtkamer een wand van zachtboard te plaatsen en tegen de muur eenzelfde wand met een deur er in, wat voor kast gold, hadden wij 2 slaapkamers.
En in de 2de klas kamer een kast van hardboard tegen de wand, was dit ook klaar maar dan als woonkamer.
In de aankomsthal een aanrecht geplaatst met een waterkraan en een gasleiding, ook klaar en toen hadden we een keuken.
Na verloop van tijd kregen we een trap in de doorloopgang en zo kregen we de halve zolder erbij.
Toen mijn man in 1958 werd overgeplaatst naar Leeuwarden was ons gezin uitgebreid tot 9 personen, 6 van de kinderen zijn geboren in de kamer.
Tot zover mijn herinnering.
En dan nu mijn indruk hoe het nu is.
Via via kregen wij en één van onze dochters een uitnodiging om bij de opening aanwezig te zijn.
Omdat wij beiden slecht ter been zijn vroegen wij onze oudste zoon of hij met ons hier naar toe wilde.
Deze wilde dit graag doen, hij is er geboren en is werkzaam als (trein)machinist.
Bij aankomst was alles mooi versierd met vlaggetjes en dergelijke en ook het parkeren verliep vlot.
Toen naar binnen en zien hoe het geworden was.
Leuk was het om toch nog veel bekende dingen te zien.
De trap in de gang was weg, maar de marmeren schoorsteenmantels waren er nog en ook het plaatskaartenloket.
De gaslamp heb ik ook niet meer gezien, het is nu elektrisch.
Buiten gekomen moest ik ook nog even naar het bielzen hok, en heb even naar binnen gekeken.
Het rook er nog ouderwetsets.
Wij hadden de noordkant als schuur waar ik de was deed met de hand en waar in de hoek onze wc was, een 'tonnetje', dat mijn man geregeld moest legen.
De andere helft was het werkhok van de spoormannen.
Hier lag het gereedschap opgeslagen.
Het was sinterklaasdag wel erg koud maar toch vonden mijn man en ik het mooi om dit mee te maken.
Zaterdag was mijn dochter uit Meppel er nog met haar man bij de open dag.
Zij heeft verschillende foto,s genomen,ook van de zolder want daar konden wij niet meer komen".
Betty de Groot-Jaarsma December 2003.