De Evert Sijbesmastrjitte.
Evert Jan Sijbesma werd geboren op 18 mei 1918 in de Lytse Buorren in
Tzummarum.
Hij was de 5e van 7 kinderen van Jan en Anne Sijbesma.
Evert groeide op als een vriendelijk en rechtvaardig kind, altijd bereid
anderen te helpen.
Na zijn schooltijd kwam hij op de melkfabriek in Ried te werken, waar hij
jarenlang boter inpakte, in de kelder aldaar.
Tot de directeur van de melkfabriek uit Sexbierum langs kwam bij de
familie Sijbesma, of broer Sijbe voor hem wilde "sutelen".
Sijbe voelde daar niet veel voor maar Evert wel, en zo ging die met de
bakfiets en soms met een hond er voor, met zuivelproducten als melkboer
bij de mensen langs.
Op de bakfiets bussen met melk en karnemelk, maar ook kaas en boter.
Deze werkzaamheden werden tijdelijk onderbroken omdat Evert in militaire
dienst moest, maar daarna ging hij er weer mee door.
Tot de oorlog uitbrak en Evert zich moest melden voor de dienstplicht, maar
dat wilde hij niet, en velen met hem.
Het betekende dat hij in het begin nog wel, maar later niet meer overdag zijn
werk kon blijven doen.
Het werd te gevaarlijk, want de Duitsers begonnen razzia's te houden, en
Evert had al een paar keer geluk gehad dat ze hem niet vonden tijdens een
huiszoeking.
Evert moest onderduiken en kwam op de boerderij van de fam. Jacobi in
Veenwouden.
Overdag hielp hij mee met de daar voorkomende werkzaamheden en 's
avonds en 's nachts bij de Binnenlandse strijdkrachten, waar hij intussen bij
was gekomen.
Zijn schuilnaam was Bouke Kingma en hij behoorde tot de sectie
Noordbergum.
Evert voelde zich geroepen om voor de onderdrukten op te komen, het was
zeer riskant werk want je wist nooit of je, en door wie je verraden zou
kunnen worden.
De verzetsgroep sectie Noordbergum bewaakte in de laatste dagen van de
oorlog het pompstation van de Waterleiding in Noordbergum.
Ze waren bang dat de vijand het pompstation zou saboteren, en de
drinkwatervoorziening voor een groot deel van Friesland zou dan ernstig in
gevaar komen, Evert Sijbesma en ïjalling Talma stonden op 14 april 's avonds laat op
wacht bij het pompstation.
Opeens kwam er een Duitse auto aan met soldaten, de wachten worden nog
gewaarschuwd, maar de vijand begint onverwachts te schieten.
Beide mannen worden geraakt, Evert is zwaar gewond en ze worden naar de
naast gelegen boerderij gebracht.
De volgende ochtend op 15 april is Evert aan zijn verwondingen overleden,
slechts 26 jaar oud, en diezelfde dag overleed ook Talma.
Hun andere makker Harmen de vries uit Noordbergum wordt op 16 april
vermoord als ook hij op wacht staat bij het pompstation.
Er nadert een auto met "oranje"linten, het lijkt goed volk, de Vries groet nog
maar wordt neer geschoten.
Erg triest is ook dat dit zich afspeelde één dag voor de bevrijding.
Men heeft nooit kunnen achterhalen of het N.S.B.ers of Duitsers zijn geweest.
op 13 april 1985 wordt in de hal van het pompstation een gedenkteken
aangebracht, die de herinneringen aan deze 3 mannen levend moet houden.
Voor Evert Sijbesma kwam een gedenkteken op onze begraafplaats waarop
staat:
"Fallen yn 'e striid tsjin ûnrjocht en slavernij.
Dat wy yn frede foar rjocht en frijdom weitsje” 1945.
Op zijn grafzerk staat:
Gevallen voor het Vaderland
Onze innig geliefde zoon, broeder en oom
Evert Sijbesma
Geboren 18 mei 1918
Gesneuveld 15 april 1945 te Noordbergum.
Bewust zijn Goddelijke roeping als medestrijder der N.B.S.,
heeft hij zijn leven gegeven voor de bevrijding.
"zijt getrouw tot in de dood en Ik zal u geven de kroon des Levens
Openb,2: 10b.
De diep bedroefde fam Sijbesma
De eerste straat na de oorlog werd genoemd naar Evert sijbesma.
Velen van u zullen wel geweten hebben hoe onze straat aan zijn naam
gekomen is, maar het juiste verhaal er achter wilde ik ook graag weten.
Vandaar mijn bezoekje aan Sijbe en Sietske Sijbesma, die mij deze nformatie verschafte, waarvoor mijn hartelijke dank.
Voor de E. Sijbesma straat,
Jantje van der Veen-Keuning.