---

UNIEK IN EUROPA !!!

Het wapen van de Jorritsma, met hierbij de hobby's van Tsjep:
de kip, zijn kuikenmesterij,de bootshaak: zijn boot, jachtgeweer: het jagen.

Het was wat moeilijk om een afspraak te maken, van beide zijden.
( wat hebben we het toch druk!).
Maar het lukte toch om op een zondagochtend tijdens een kopje koffie en de rest een gesprek te voeren met Tsjep en Akkie Jorritsma, aan de Hoarnestreek te Tzummarum over hun kuikenmesterij.
Tsjep is zeer enthousiast over zijn levenswerk en weet precies de ontwikkeling van zijn bedrijf in chronologische volgorde te vertellen.
Ooit had zijn pake als gardenier hier zijn woonplek met wat koeien en wat grond om te verbouwen.
Later begon zijn vader, na een loonbedrijf, met een kuikenstal en in de loop der tijd werd dat steeds meer uitgebreid.
Tsjep begon eerst op de LTS maar kreeg toch meer interesse in de landbouw en volgde toen de landbouwschool.
Ook volgde hij de pluimveeschool in Almelo, een opleiding tot voorlichter.
Na zijn huwelijk met Akkie woonde hij tijdelijk in het dorp en in de jaren tachtig kochten, ze de boerderij waar ze nu wonen en kregen drie dochters.
In het begin bebouwde hij de grond,maar begin jaren negentig verkocht hij de gronden en legde zich toe op de kuikenmesterij.
(Hij heeft zelfs nog ongeveer anderhalf jaar een palingkwekerij gehad)
Bij de boerderij werden ook twee stallen gebouwd.
In 1993 werd het bedrijf overgenomen van zijn ouders.
Meer stallen werden er gebouwd en na twee keer een brand zijn er op het moment negen stallen.
Hij mest zo,n 2,1 tot 2,3 miljoen kuikens per jaar.
Hij volgde alle ontwikkelingen op de voet en waarnodig paste hij dit toe om zoveel mogelijk kostenbesparend te werken.
Dit begon met de houtgestookte kachels voor zijn hokken.
Dit idee kwam al bij hem op tijdens een excursie,25 jaar gelden, in Denemarken.
Hout hiervoor betrekt hij van de houtfabrieken en verder verstookt hij boekweitdoppen.
Met eigen vrachtwagens vervoert hij dit.
Via leidingen onder de grond verwarmt hij nu ook de stallen achter zijn huis en het huis zelf.
Een weegbrug werd er gebouwd voor eigen gebruik, meer opslagplaatsen.
Zijn vrachtwagens reden naar Duitsland met mest en graan terug.
Het idee voor een eigen voermengfabriek begon al te spelen.
Eerst begon het met tarwe bijmengen, voer betrekken maar dan zelf de tarwe toevoegen.
Hij kocht dit dan rechtstreeks van de boer en schakelde zo de tussenhandel uit.
Dit had tot gevolg het bouwen van graansilo's en uiteindelijk een tarweloods.
In 2003 werd het toch voor hem duidelijk dat de voermengfabriek er moest komen.
Op een beurs werd er druk gesproken met leveranciers voor voermengmachines, maar dit ging niet zonder slag of stoot.
Daar kwam heel wat bij kijken en de voerleveranciers waren niet allemaal even blij met zijn ideeën.
Maar begin maart kon zijn fabriek van start.
Alles computergestuurd.
Bepaalde concentraten worden aangeleverd en de rest, zoals tarwe, mais en soja en de vetten wordt in zijn installatie zelf gemengd.
Enorme silo's staan er en alles wordt automatisch geregeld.
Zelfs op vakanties kan hij op zijn laptop alles in de gaten houden.
Zijn bedrijf is de enige in Europa die zo'n eigen voermengfabriek heeft.
Het is ook echt zeven dagen in de week dat alles gecontroleerd wordt.
Samen met drie vaste enthousiaste medewerkers zorgt hij dat alles perfect verloopt.
Er is een efficiënte klimaatbeheersing in de hokken.
Als de kuikens er pas zijn moet de temperatuur hoger zijn dan als ze groter zijn.
Nadat tijdens een hete zomer de hokken oververhit raakten zijn er kleppen aangebracht die tijdens extreme warmte open kunnen en de hokken kunnen koelen.
Een pas aangeschafte vangmachine zorgt ervoor dat alles nog beter verloopt.
Al deze voorzieningen zorgen ervoor dat de dieren steeds gezonder zijn, beter beschermd worden tegen ziektes, ook door de goede klimaatbeheersing.
Men heeft nog wel eens een verkeerd idee van een kuikenmesterij en verwarren dat vaak met legbatterijen.
Maar dit zijn eigenlijk scharrelkippen, ze lopen binnen vrij rond.
Ik heb het zelf gezien.
In het begin is het een gele deken van kleine kuikens en later een witte deken.
Tijdens het vangen en vooral door de nieuwe vangmachine zijn ze zeer rustig en totaal niet gestresst.
Ik vroeg Tsjep of het hem wat deed als ze weggaan, maar hij zei er trots op te zijn als hij de gemiddeld 2 ½ kilo wegende kippen ziet vertrekken met een grote rode kam op de kop.
Hij vindt het prachtige beesten.
En laten we eerlijk zijn, kip is het meest gegeten stukje vlees.
Voor mensen die lijnen is het een fijn mager stukje vlees.
En we willen graag niet teveel betalen en kip is nog steeds betaalbaar.
In verband met de dreigende vogelpest zijn er nog wat strengere regels.
Zo komt niemand het erf op zonder afspraak en wat er altijd al was zijn de strenge regels in de hokken.
Buiten de schoenen uit en op pantoffels de voorhallen in.
Speciale laarzen voor in de hokken, die nu zelfs ontsmet worden.
Tsjep blijft de ontwikkelingen volgen via vakliteratuur, zelfs internationale bladen.
Hij kan met recht trots zijn op zijn keurig net en efficiënt geleide bedrijf, uniek in Europa door zijn eigen voermengfabriek.
Ik wens hem en zijn gezin nog veel succes hiermee en nog hartelijk dank voor de ontvangst en rondleiding en de enthousiaste uitleg.

GINA