Bij aankomst in het voormalige station van ‘Tjummarum’, aldus de vermelding op het originele stations bord, kreeg commissaris van de koningin Ed Nijpels een echte conducteurs pet op het hoofd gezet door Wendy Klazenga van de Stichting Doarp en Bidriuw Fryslân (DBF).
De restauratie van het oude stationsgebouw-totale kosten € 814.000- vond plaats in het kader van het DBF-project bedrijfshuisvesting in cultuurhistorisch waardevolle objecten voor mkb ondernemingen in Noord-Nederland.
Ook de restauratie van graanpakhuis De Factorij in Franeker (gereed 2004)en de oude fabriek van Nooitgedagt in IJlst vallen daaronder.
Door de vestiging van het trainingsbureau B&T hebben tien mensen, onder wie twee stagiaires, een baan in het oude stationsgebouw, even veel als in 1902, toen het station voor de eerste keer werd geopend.
Bietendiefstal om treinpersoneel om te kopen.
TZUMMARUM - Schooljongens uit Minnertsga en Tzummarum liftten vroeger stiekem mee in wagons van de goederentrein tussen Harlingen en Dokkum.
Het spoorwegpersoneel liet hen ook wel meerijden in de stoomlocomotief, maar dan tegen betaling.
Koolraap, rode kool en bieten waren in trek. ,,Dit goede werd dan door ons 'gevorderd' bij de boeren
langs de spoorweg", bekent Wietse Hoekstra. ,,Wat de eigenaars soms tot wanhoop bracht."
Hoekstra is de schrijver van het boekje 'Verloren sporen'. Hij overhandigde gisteren het eerste exemplaar aan commissaris der koningin Ed Nijpels bij de opening van het gerestaureerde
stationsgebouw in Tzummarum.
Het is geen naslagwerk, zegt hij zelf, maar een boekje voor mensen die zijn geďnteresseerd in de geschiedenis van de lokaalsporen in Noord-Friesland.
De geschiedenis van het lokaalspoor is rijkelijk geďllustreerd met oude foto's.
Hoekstra haalt de ene keer herinneringen op in een bijna dromerige sfeer.
Dan meldt hij zakelijk de ongelukken die op het spoor het leven kostten aan reizigers of treinpersoneel.
En hij vertelt anekdotes. Zoals die van de machinist die in Morra-Lioessens vergat de conducteur mee te nemen.
,,Dit gebeurde met de trein van tien uur.
Nadat de trein uit Anjum was aangekomen en de passagiers waren uitgestapt, reed de trein een 100 meter vooruit om een wissel te passeren.
De conducteur haalde met een sleutel de wissel over en gaf de machinist te kennen om terug te
rijden en de wagon aan te koppelen."
Vervolgens werd de wissel weer omgezet en zou de conducteur weer opstappen.
Niet deze keer. Hij had het nakijken.
Een station verder bemerkte de machinist zijn fout.
Hij liet zijn passagiers even in de steek en reed in de locomotief terug om de conducteur ,op te halen.
,,Over service gesproken." Hoekstra heeft al sinds zijn jeugd een grote liefde voor het spoor.
In zijn tuin pronkt een oude wissel en hij bezit een verzameling foto's en spoorwegattributen.
De Oudheidkundige Vereniging Barradeel vroeg hem zijn kennis aan het papier toe te vertrouwen.
In het retiradegebouwtje naast het gerestaureerde station richt de vereniging een expositie in
over de geschiedenis van het spoor.
Hiervoor bouwde Jacob Roorda uit Harlingen een maquette en biedt 'Verloren sporen' de achtergrondinformatie.
Onderstaande herinnering van Johannes Broekstra
Het goederen vervoer was in 1963-1964 (Als 16 jarige jongen was ik met Albert Stapert en ondergetekende aan het aardappels laden voor de aardappelhandelaar Hendrik de Jong.
Weet nog goed, karton op de grond en langs de zijwanden, 8 lagen hoog 20 ton per wagon, en vanaf de vrachtauto van Dijkstra uit (Sexbierum?,Pietersbierum).
Ook heb ik dit wel eens in Minnertsga gedaan.
Wanneer we klaar waren moesten we maar naar het café gaan. (De eigenaar was toen Dirk Dijkstra) de Jong zei tegen me, dan bel je me maar en bestel maar koffie met een gehaktbal, dan haal ik je wel op.(Albert woonde in Minnertsga)
Hendrik de Jong vond ik een oprechte kerel, en ik verdiende in de vakantie’s goed bij hem.