Eeuwfeest in Tzummarum:
,,Nut en Genoegen” ging opgewekt tweede eeuw in.
Gisteravond heeft ,,Nut en genoegen”te Tzummarum, de vereniging die haar bestaan begon als leesgezelschap, haar eeuwfeest gevierd met een fleurige avond. Er werden woorden van waardering gesproken, er waren bloemen en gelukwensen, de Sambrinco’s zorgden voor muziek en het Selskip Tetman en Jarich liet ,,Omke Doeke út’e hoeke” komen. ,,It Nut mei it burd”, zoals de vereniging volgens voorzitter J. Santema door een dorpsgenoot werd genoemd, had een feest, dat klonk als een klok.
?
Het Tzummarumer Nut begon dus als leesgezelschap. Er werden boeken aangekocht die langs de leden rouleerden en later in een bibliotheek voor niet leden terecht kwamen. In de reglementen stond dan ook duidelijk, dat Nut en Genoegen zich zou inzetten voor ,,de zedelijke en stoffelijke belangen van hare leden en hare omgeving”. Niet la de oprichting, zo bleek uit het overzicht van de secretaresse, mejuffrouw M.Tamsma, breidden de werkzaamheden zich uit en ging de vereniging zich toleggen op andere nuttige en genoeglijke zaken in de dorpsgemeenschap.
Zo werd er een naai en breischool opgericht- die in 1884 al weer werd opgeheven na het verplicht stellen van het vak nuttige handwerken op de lagere scholen--. Er kwamen (in 1904) een floralia vereniging en een spaarbank (die kort geleden werd opgenomen in de plaatselijke coöperatieve spaar- en voorschotbank), een afdeling Groene Kruis(1906) die in 1917 een onderdeel werd van de gemeentelijke vereniging en verder had Nut en Genoegen bemoeienis met de oprichting van enkele nuttige instellingen als vrijz. hervormde zondagschool en het muziekcorps Crescendo. Enkele andere verenigingen, zoals bijvoorbeeld de rederijkerskamer ,,Onno Zwier”, worden nog steeds door de honderdjarige gesubsidieëerd.
Na het vijftigjarig jubileum van de vereniging, Na het vijftigjarig jubileum van de vereniging, aldus mejuffrouw Tamsma, gingen de meeste ,,kinderen het huis uit”, dat wil zeggen, dat de door het Nut en Genoegen opgerichte verenigingen zelfstandig werden. Alleen de spaarbank, de bibliotheek en de floralia vereniging waren nog in huis”. De spaarbank is er nu ook niet meer en de bibliotheek ging op in de openbare leeszaal. Wel is er de laatste vier jaar weer een leesgezelschap, maar daarvan zijn niet alle leden van Nut en Genoegen lid.
Burgemeester J. Duker van Barradeel was de eerste, die de jubilerende vereniging gelukwenste en woorden van waardering sprak. Nut en Genoegen, aldus de burgemeester, vormen twee wezensbestanddelen van het leven en het is goed dat deze honderdjarige vereniging bracht in het dorpsleven. Bij het reeds toegezonden bloemstuk van het gemeentebestuur voegde de burgemeestereen herinneringsalbum, dat op 2 januari 1908 werd aangeboden aan ,,meester”A. Zuur en diens echtgenote. De heer Zuur was van 1 april 1874 af onderwijzer in Tzummarum geweest en heeft veel voor het dorp betekend. Het boek bevat de namen van dorpsgenoten en oud-leerlingen. Burgemester Duker had het toegestuurd gekregen door een kleinzoon van de heer Zuur, met de bedoeling, dat het voor het dorp Tzummarum bewaard zou blijven.
Ds. G.H. Plantinga, hervormd predikant in Tzummarum, liet zijn gelukwens vergezeld gaan van een exemplaar van het rapport,,Wonen en werken in de kleibouwstreek”, waaraan hij de voorwaarde verbond, dat het bestuur zich op de inhoud zal bezinnen en tracht en tracht na te gaan wat Nut en Genoegen er aan zal kunnen doen dat het goed wonen en werken wordt in de Kleibouwstreek.Hij wees ook op de mogelijkheid tot samenwerking tussen de zusterverenigingen in Tzummarum, Sexbierum en Minnertsga, waarop mevrouw Zijlstra uit Sexbierum inhaakte met de verzekering, dat het Nut in haar dorp stellig wil samenwerken met het jongere zusje in Tzummarum ( het Sexbierumer Nut bestat al 132 jaar). De heer Wetterau, die sprak namens de coöperatieve spaar- en voorschotbank en als voorzitter van Crescendo en de heer S.Santema, die de vereniging gelukwenste als oud-bestuurslid en als gewoon lid,sloten de rij van sprekers. Na het optreden van het Selskip Tetman en Jarich gingen de benen nog even van de vloer.