---

Foto W.L. 2011

Dit waren de huisartsen:
Piebenga jaren onbekend.
Noordhof van ? tot 1945 daarna op Schiermonnikoog.
Keestra van 1945 tot 1964.
Vegelin van 1964 tot 1995
en nu Hardijzer en Rolffvanaf 1995.

No 27. de dokterswoning, al in die functie sinds ± 1900, wordt nu bewoond door de artsen C.Rolf en P.Hardijzer, praktijkhuis in de Jel Rinckestrjitte.

No's 25 en23: Naast het doktershuis nog herinneringen aan beurtdienst O.Post, later Sj.de Jong en de heer Wierda.

Nu wonen er de families Teertstra-v. d.Wal en v. Steinvoorn-Haarsma.

Mevr. H.Sinnema-de Haan: In 1928 kwam de toen 4 jarige Hilde met haar ouders Theunis en Rinske de Haan-Kloosterman wonen aan de buorren nr. 21.
Ook haar grootouders de fam. M.Kloosterman woonden in de vroegere koetsierswoning.
Nu 7l jaar later woont Hiltje met haar man nog steeds in deze woning.
Al zijn er van twee woningen één gemaakt, op de muur hangen nog steeds twee huisnummers.

AFSCHEID HUISARTSENPRAKTIJK

1 september 1995
Wat een vrijdag! !
Bijna 900 mensen de hand gedrukt, zoveel hartelijkheid, zoveel warmte hebben we deze dag mogen ervaren!
31 jaar praktijk is een lange tijd, waarin de banden stevig kunnen worden en dat besef je op zo'n dag zeer intens.
We vielen van de ene verrassing in de andere!
Met de koets van Jan Anema door het dorp naar Nij Bethanië met de schoolkinderen ervoor en er achter.
De eerste receptie in Nij Bethanië met alle bewoners van het zorgcomplex, de aanleunwoningen en de woongemeenschap Sytzamaleane.
Wat een gezellig koffiedrinken en wat waren we blij dat onze 89-jarige moeder Vegelin er ook bij kon zijn.
Ze heeft er erg van genoten en wat was ze trots dat ze met haar zoon op de foto stond in het Fries Dagblad.
De tweede verrassing was de massale opkomst en de gezellige sfeer in de Harnehal.
De derde verrassing de kado's, het prachtige wandbord van Makkumer aardewerk, de fietsen en de reischeque, daar wordt je wel even stil van.
Als klap op de vuurpijl ook nog de korpsen, de drumband en de majorettes, dan ervaar je dat je iets voor elkaar hebt betekend en dat heeft ons zeer ontroerd.
Onze kinderen hebben onder de bezielende leiding van Hilde een prachtig boek gemaakt, de meeste schrijvers waren aanwezig, afkomstig uit vele delen van Nederland.
Na 1 september zijn we nog overstelpt met kaarten, brieven en kado's.
Lieve mensen, hartelijk dank, en we hopen dat we zo nu en dan u nog eens ontmoeten.

Fam. Vegelin,
Skutmakkerstille 23,
9035 GC Dronrijp.

INTERVIEW ROLFF EN HARDIJZER

dorpsgenoten,
Zo nu en dan krijgt ons dorp nieuwe inwoners.
Niet iedereen wordt door de dorpelingen als zodanig gezien maar de mensen waar wij als redaktie een gesprekje mee hebben gevoerd, waren binnen de kortste keren het gesprek van de dag.
U begrijpt het misschien al over wie we het hebben: ons nieuwe huisartsen(echt)paar, de heer en mevrouw Hardijzer-Rolff.
Ze vonden het een leuk idee van ons om via het dorpskrantje zichzelf voor te stellen.
Onder het genot van een kopje koffie, zaten we al snel iets minder onwennig tegenover elkaar en werd het een heel leuk gesprek, waaruit steeds bleek dat onze beide artsen ook over de nodige humor beschikken.

Allereerst wilden ze graag van deze gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken voor de vele bloemen, kaarten en attenties (zonder nog iets gepresteerd te hebben) die ze mochten ontvangen.
In een noord geweldig! ! BEDANKT!

Waarom Tzummarum?
Hun voorkeur ging uit naar één van de noordelijke provincies en dan graag een plattelandspraktijk, ze vinden dat de mensen daar gemoedelijker en opener zijn.
Ook de enorme ruimte die hier nog is trok hen erg.
Meer nog dan de woning, was de tuin een pluspunt in hun beslissing want ze houden allebei van al wat groeit en bloeit.

Hun opleiding.
Deze hebben ze gevolgd in Groningen.
Dokter Hardijzer, afkomstig uit Alphen a/d Rijn is in 1988 afgestudeerd als basisarts en heeft daarna een 2 jarige huisartsen opleiding gedaan en 3 jaar meegelopen op de cardiologie.
Dokter Rolff, afkomstig uit Leeuwarden, is als verpleegster begonnen en heeft de laatste I0 jaar in Groningen gewoond.
Waar ze haar huisartsenopleiding heeft gedaan.
In de toekomst zullen huisartsen niet alleen op herhaling moeten, maar zijn ze verplicht om zo nu en dan een examen af te leggen waar hun kennis wordt getoetst.
(Dus wanneer plotseling het huis op de Buorren 27 leeg staat zijn ze gezakt).
Ze hebben diverse stageplaatsen gehad en op één daarvan hebben ze elkaar ontmoet.
Een van de leukste stageplaatsen was de gevangenis in Veenhuizen.
In het begin was dat wel wennen, want zoals ze zeggen, als je van die “kleerkasten” tegenover je hebt die soms nogal agressief reageren, dan kost dat vooral in in het begin nog al eens je nachtrust.
Maar diezelfde figuren kwamen de week daarop dan nederig hun excuses maken.
Het wende dan ook snel en ze hebben daar dan ook veel goede herinneringen aan.

Waarom ze samen een praktijk hebben.
Dit is een heel bewuste keus geweest.
Ervaring van collega's heeft hen mede doen besluiten om dit zo te doen.
Op deze manier hebben ze voor de patiënten en voor zichzelf meer tijd, wat positief uitwerkt naar beide kanten.
Ook kun je veel dingen, zoals problemen gezamenlijk overleggen.

Heeft een ieder zijn eigen patiënten?
Dit is pertinent niet de bedoeling.
Ze willen geen 2 praktijkjes in I praktijk.
Dus u treft zowel de een als de ander.

Hoe staat het met jullie Fries?
De Friese taal verstaan ze beiden goed, maar spreken het nog niet.
Het lezen gaat met veel moeite.
Dr. RoIff heeft onlangs haar eerste Friese boek gekocht en ook nog uitgelezen (neaken eu bleat foar de dokter).
Ook sprak ze tijdens ons gesprek zo nu en dan een zin stadsfries.

wat zijn jullie hobby’s?
Op de veemarkt hebben ze 2 schapen en een geit gekocht, de kippen hebben ze van Vegelin geërfd en computeren is hij bezeten van.
Zij houdt van schilderen en planten.
Samen: tuinieren, skiën en fietsen.
In hun vrije tijd willen ze graag echt vrij zijn en niet op hun kennis worden aangesproken.
Ze stellen: wij zijn ook maar gewone mensen, die zich plezierig willen ontspannen en genieten van het goede leven.

P.s. in de tuin achter ons huis, loopt sinds de veemarkt een vreemd dier.
Omschrijving: hij of zij lijkt op een parelhoender, zo groot als een gans, rond als een bal, met iets rood en zo vlug als water.
De eigenaar kan zich bij ons melden, maar moet hem zelf vangen.

Onze beide jonge artsen kwamen bij ons over als spontane, moderne artsen met de nodige humor.
Het korte gesprek dat ons voor ogen, stond, liep behoorlijk uit en was heel plezierig, ze zijn echt van plan om in onze gemeenschap het vertrouwen te winnen en echte Tzummarumers te worden.
Wi j wensen hen heel veel succes !
Anneke en Wietse.