Altijd vooruit!
De geschiedenis van het familiebedrijf
Gebr. Althuisius B.V.
Wilma Treffers- van Zuylen
Oktober 1990
Voor mijn kleínzoon Jan
Met dank aan allen met wie ik al die jaren heb mogen samenwerken.
Watze Althuisius
Verantwoording
In dit boek wordt de geschiedenis van een familiebedrijf verteld.
Aan die geschiedenis is formeel een einde gekomen op 1oktober 1990 toen Watze Althuisius als laatste van de familie zijn directionele bevoegdheden neerlegde.
Het was een emotioneel moment voor de man die zichzelf eens kenschetste als 'de laatste der Mohikanen'.
Hij zei over die bewuste dag het volgende: 'Er is zowel blijdschap als verdriet.
Ik heb uitverkoop gehouden van mijn bevoegdheden en dat heb ik even moeten verwerken, maar het moet en het is goed'.
Die uitspraak zó: - kort en bondig, met dat emotionele begin en die vastbeslotenheid aan het einde -, die is wat mij betreft kenmerkend voor de jongste van de gebroeders Althuisius, die op 5 februari zijn vijfenzestigste verjaardag vierde en daarom nu na drieënveertig jaar opstapt.
Hij wil geen officieel afscheid en ook dat is kenmerkend voor hem.
Watze: 'Dat doe ik persé niet.
Dat is allemaal persoonsverheerlijking over hoe ik ben geweest, terwijl een ander denkt: oh god, daar gaat mijn hele vrijdagmiddag naar de knoppen.
En dat wil ik niet.
Het is ook niets bijzonders. Ik ben niks.
Ik ben een gelukkig man: ik heb allerlei specialisten in huis die voor mij het werk doen'.
Dit boekje uitgeven wilde hij, na enig aandringen, gelukkig wel, hoewel ik toch de indruk heb dat het soms niet helemaal van harte is gegaan.
Want die persoonsverheerlijking hè, dat is een aspect dat hem blijft dwarszitten.
Daar moet hij echt niks van hebben.
Als we daarentegen spreken over het transportbedrijf dat hij samen met zijn twee broers op 12 mei 1947 oprichtte, dan blijft er van zijn Friese 'stugheid', die misschien eerder verlegenheid is, niet
veel meer over.
Dan doet hij ook niet moeilijk, want: Ja, je weet, het bedrijf is alles voor me en nog steeds'.
Boeiend, gedreven en vol enthousiasme - en ook dat is een kenmerk van hem -, vertelt hij erover; over de jaren met Sybren en Broer en over de tijd dat hij er alleen voor stond, later.
Tenslotte herdenkt hij in dit boekje met veel liefde en respect zijn vader, die met een bodedienst in Welsrijp aan de basis heeft gestaan van het huidige transportbedrijf in Tzummarum.
En al is het zoon Watze die deze geschiedenis vertelt, eigenlijk is het dus pake Jan geweest die de aanzet gegeven heeft tot dit boekje, dat als titel meekreeg: Altijd vooruit!.
Ere wie ere toekomt.
Wilma Treffers-van Zuylen