Het bevrijdingsfeest op 10 mei 1945 thuis in het dorp was onvergetelijk: 'We waren blij, alleen maar blij.
We vierden feest met helemaal niks, maar het was grandioos!'.
Watze herinnert zich ook beeld voor beeld het ophalen van de kerels die fout geweest waren, het kaalscheren en bespuwen van de NSB- meiden op een kar en de vele hongerevacués uit het westen, die kaalgeschoren en ontluisd bij zijn moeder aan tafel bleven eten.
Watze: 'In die oorlogsjaren zaten we bij ons thuis soms wel met dertig mensen tegelijk aan tafel.
Je zei geen nee, nou.
We moesten aardappels schillen om het leven!'.
En ook was daar na twee jaar het weerzien met zijn Geeske, een verloofde die hij eigenlijk nog maar nauwelijks kende.
Zij en haar familie waren praktiserend lid van een godsdienstige sekte, voor de invloed waarvan zijn vader hem van te voren gewaarschuwd had.
Terecht, zoals achteraf zal blijken.
Maar ach, hoe gaat dat als je jong bent. Watze: 'lk liep op haar'.
Op 28 fcbruari 1946 trouwen Watze Althuisius en Geeske Terpstra met elkaar.
Het was een mooi feest, waarop het hele dorp chocolademelk kwam drinken.