Jeugd AVO 9-9-1999

1. Mazin Omar

2. Edson Lucas Manuel
3. Januario Lucas Manuel
4. Masoeda Soltani
5. Awnit Marta
6. Samnit Marta
7. Ramandip Marta
8. Luis Bras
9. Juelma Bras
10. Rami Begari
11. Banaras Kamen
12. Achmed Mohammad Abdulkabi
13. Gevork Gevorkian
14. Wares Wakili
15. Guita Soltani
16. Sieta Soltani
17. Maha Omar
18. Bahara Ziaie
19. Shabana Wakili
20. Farhadullah Hafizi
21. Arsen Kalac
22. Mahdi Mohammad Abdulkabir
23. Hekmatullah Ziaie
24. Zohair Khasem
25. Shabana Wakili
26. Fatima Mohammad Abdulkabir
27. Barna Kamen
28. David Benyamen
29. Walid Omar
30. Almadin Kalac
31. Kamal Omar
32. Sami Begari
33. Mursal Hafizi
34. Beheshta Hafizi
35. Ruhina Kamen.
36. Almosa Kalac
37. Annie Gevorkian

Vanaf jannuari 2000 krijgt iedere straat de gelegenheid zich te presenteren.
Op welke wijze zij hier invulling aan zullen geven is natuurlijk een verrassing.
Wij zijn erg benieuwd!
Omdat de AVO op de peildatum 9 september 1999 natuurlijk ook bij Tzummarum hoort , hebben we de kinderen aldaar ook gefotografeerd.
Hier volgt een reportage over de AVO als voorproefje van de stratenreportages.

AVO Tzummarum

Voorgeschiedenis: In november 1997 gaat de Aanvullende Opvang voor asielzoekers in Tzummarum van start.
De vluchtelingen worden ondergebracht in de chalets op het terrein van “Recreatiecentrum Barradeel", die in de zomerperiode onderdak bieden aan de toeristen.

Aan het einde van de negentiger jaren worden de Westerse landen geconfronteerd met een steeds groter aantal vluchtelingen.
De Nederlandse regering stelt zich op het standpunt dat iedere vluchteling die hier asiel aanvraagt een eerlijke kans moet krijgen om aan te tonen dat hij of zij een gegronde reden heeft om het land van herkomst te ontvluchten.
Alleen dan kan op termijn een verblijfsvergunning worden verstrekt.
Als een vluchteling wordt toegelaten tot de (vaak langdurige) procedure wordt hij of zijdoor het COA (centraal orgaan Asielzoekers) ondergebracht in een AZC (Asielzoekerscentrum) of in een AVO (aanvullende opvang), vroeger noodopv ang genoemd.
In Tzummarum biedt stichting Recreatiecentrum Barradeel opvang aan asielzoekers.
Dat de opvang van vluchtelingen niet alleen vanwege humanitaire redenen geschiedt, maar vooral uit financiële noodzaak, wordt de bewoners duidelijk gemaakt op de voorlichtingsavond voor dorpsbewoners in het wapen van Barradeel in oktober 1997.
De noodlijdende Stichting ziet de opvang van asielzoekers als financiele redmiddel om het Recreatiecentrum draaiende te houden.
De verkoop van vakantiewoningen in het park Nia Heimo valt dusdanig tegen, dat gerust mag worden gesproken van een financieel debacle.
Zonder de komst van vluchtelingen is het een uitgemaakte zaak dat het nieuwe openlucht zwembad zal worden gesloten.
De opvang zal plaatsvinden van oktober 1997 tot april 1998 en zal gelden voor 75 vluchtelingen.
In mei 1998 zijn er echter nog steeds vluchtelingen in Tzummarum, vanwege het toeristenseizoen niet meer in de chalets, maar op een nieuwe locatie in de Mieden aan de Sytzamaleane.
Hier zijn een25 stacaravans ingericht en bovendien een kantoorunit voor het COA-personeel.
Het aantal vluchtelingen is nu uitgebreid tot 150, in de winterperiode '98/'99 die hierop volgt bedraagt dit aantal ongeveer 200.
Dit is mogelijk doordat de chalets opnieuw als winteropvang locatie in gebruik worden genomen.
Zowel de noodzaak van het opvangen van vluchtelingen als de financiële nood van de Stichting blijkt nog steeds groot te zijn.
De plannen van de gemeente Franekeradeel om een AZC in Tzummarum te verwezenlijken, alwaar minimaal 400 vluchtelingen zouden kunnen worden gehuisvest, gaan niet door.
Het grootste deel van de Tzummarumer bevolking keert zich vanwege dit grote aantal -het eigen inwonertal bedraagt 1500- tegen deze plannen.

Op 9 september 1999 wonen er 146 personen in de AVO-Tzummarum.
Ze komen uit verschillende landen: Afghanistan (52); Irak (32); Somalie (4); Soedan (16); Syrie (1a); Angola (6), Armenie (5); Georgie (6); Joegoslavie (4); Kongo Kinshasa (5); Turkije (2).

Gezien het feit dat er mensen van verschillende nationaliteiten en achtergronden bij elkaar wonen, gedurende een langere periode, zou men kunnen verwachten dat dit problemen oplevert.
Behalve een aantal incidenten bleven grote problemen tot nu toe gelukkig uit.

Aard van de opvang:
De opvang in de AVO wordt behartigd door COA-medewerkers, beheer en medische opvang.
Medewerkers van het beheer:
Zij zijn in dienst van de Stichting Recreatiecentrum Barradeel.
Hier werken 2 fulltimers en 1 parttime-kracht.
Het beheer zorgt voor alle materiele zaken, zoals de gebouwen en de caravans.
Beheer zorgt ervoor dat alles een goed verloop heeft in de AVO.
Iedere dag vanaf 8.00 - 21.30 uur is er iemand van beheer op de receptie aanwezig.
De COA-medewerkers, ook wel agogen genoemd:
Deze opvangmedewerkers behartigen de belangen van de vluchtelingen, beantwoorden vragen, geven voorlichting en invulling aan activiteiten, enz.
Zij zijn verantwoordelijk voor de immateriele zaken.
Hier werken twee fulltime krachten en een parttimer.
De medische opvang:
Mensen met klachten en vragen over hun gezondheid melden zich bij de verpleegkundige, die fulltime op de AVO werkt.
Zij krijgt administratieve ondersteuning van een parttime-kracht.
De verpleegkundige houdt o.a. spreekuren, geeft voorlichting, verwijst eventueel door naar de huisartsen.

Dan is VWN er nog, een afkorting voor vluchtelingenwerk Nederland.
VVN houdt twee maal per week spreekuur en bestaat uit een beroepskracht (parttime) bijgestaan door een vrijwilliger.
VVN begeleidt de vluchteling in zijn toelatingsprocedure en onderhoudt contacten met de advocaat.

Heel belangrijk voor de AVO zijn de vrijwilligers.
AVO Tzummarum beschikt over 7 vrijwilligers voor de Nederlandse les, 1 vrijwilligster voor de kinderactiviteiten. (per 9-9-199).
Uit Tzummarum zijn in totaal 4 personen die vrijwilligerswerk doen op de AVO.
De andere 4 komen uit de omliggende dorpen (Sexbierum, Oosterbierum).
Verder zijn er nog de kerkelijke contacten.
De beide predikanten van de plaatselijke kerken bezoeken regelmatig de mensen met de christelijke identiteit.
Twee vertegenwoordigers uit beide kerken dienen als aanspreekpunt en verzorgen bijzondere activiteiten zoals het gezamenlijk kerstfeest van AVO- en dorpsbewoners in de sporthal.

De kinderen die leerplichtig zijn gaan naar de scholen in Tzummarum (de kleuters), Franeker (20 kinderen), Dongjum en Hitsum.
Deze laatste scholen kunnen door de kinderen van de AVO boven de norm blijven, waardoor het mogelijk is om de basisschool op deze dorpen te handhaven.
De kinderen die voortgezet onderwijs volgen, gaan naar de ISK, de internationale schakelklas van het Simon Vestdijkcollege in Harlingen.

De volwassenen krijgen les van vrijwilligers, het streven is 3 keer anderhalf uur per week.
Vanwege gebrek aan vrijwilligers is dit meestal hooguit 2 keer anderhalf uur per week.
Op de peildatum (9-9-1999) is er niemand voor de crèche beschikbaar, zodat ouders met kinderen worden belemmerd om de Nederlandse les te volgen.

In december 1998 is er nabij de kantoorruimten een recreatieruimte gerealiseerd, de Rainbow.
Hier kunnen de bewoners biljarten, tafeltennissen, spelletjes doen etc.
Bovendien wordt de Rainbow voor voorlichting, feestjes, als bibliotheek, voor kinderactiviteiten, enzovoort gebruikt.
In de Rainbow bevinden zich bovendien de leslokalen en een computerruimte voor de kinderen en de volwassenen.

Tot zover deze reportage over AVO Tzummarum.
Geprobeerd is zoveel mogelijk informatie te geven over de AVO, waar de asielzoekers worden gehuisvest.
Bij deze informatie zal het in deze reportage ook blijven.
Er is echter nog zoveel te vertellen over de bewoners zelf.
Boeken zouden kunnen worden vol geschreven om hun levensverhalen op te tekenen.
Verhalen van angst, leed en ellende.
Maar toch ook altijd weer optimisme en hoop op een betere toekomst.
Laten we hopen dat onze tijdelijke dorpsgenoten later, in ons land of misschien weer terug in hun geboorteland, goede herinneringen mogen bewaren aan hun verblijf in het dorp Tzummarum.
September 1999. G.van D.

Projekt 9-9-1999

Wy binne al in aardich eintsje ûnderweis mei it projekt.
De foto's, dy't dizze simmer makke binne, hawwe jimme grif al hingjen sjoen yn it doarp en binne troch in protte minsken al neibesteld.
Fotograaf Bas hat de bannen fan syn fiets al hast fersliten, doe't er alle foto's ûtsutelje moast!

Wy hawwe it trouwens prachtich troffen mei it waar, net te leauwen.
Yn july wie it sok moai waar, dat wy it suver spitich fûnen dat de leste strjitten pas yn septimber oan bar wiene.
Mar ek yn septimber wie it wer ien en al sinne.
Soks komt de foto en film fansels allinne mar te'n goede.

In protte fragen krigen wy oer wat der no eins mei de fideofilm barre soe.
Duorre it no wier 50 jier ear't de film fertoand wurde soe?
Dêrom noch ien kear foar alle dúdlikheid:
De film wurdt oer in jier as fyftjin wer út de kast helle, dan kin elkenien him sjen.
Op hokker wize oft dat bart, sille wy dan wol sjen.
Soene wy 50 jier wachtsje, binne der fansels in soad minsken dy't de film noait sjen sille.
It is trouwens ek it leukste as de film toand wurdt oan minsken, dy't de bern werkenne, omt dy't eartiids by harren yn de strjitte/doarp wennen.

De foto's fan de bern wurde pleatst by de reportaazje.
As it goed is, hat de kontaktpersoan út de strjitte al regele, wa't him of har mei dy reportaazje dwaande hâlde sil.
De reportaazjes dy't klear binne, kinne alfêst ynlevere wurde by ien fan de redaksjeleden.
De artikels wurde fan jannewaris ôf publisearre yn de doarpskrante.

Noch in goed berjocht: Oan dit projekt binne fansels kosten ferbûn.
Wy hawwe derop út west om in sponsor foar it projekt te finen.
Dat is ús slagge.
Fam. Bonsma fan de Super/de Boer supermerk yn ús doarp hat tasein it projekt '99 te stypjen.
Us hertlike tank dêrfoar!

It tredde ûnderdiel kin elkenien noch oan meidwaan: ..Brief oan de takomst'.
Jimme kinne in enveloppe ynleverje by de kontaktpersoan, mei dêryn jimme persoanlike ferhaal.
Jimme meie sels witte hoe't dat der út sjen sil.
Graach hiel wiidweidich en filosofosk (hoe sjocht jimme libben der no út en wat ferwachtsje jimme fan de takomst).
Mar ek de minsken kinne meidwaan, dy't tinke: Neat foar my, ik kin neat betinke wat ik op papier sette sil.
Sy leverje gewoan in foto fan harsels of harren gesin yn, mei dêrop de nammen, en wat oare ynformaasje, bgl. geboartejier en berop, miskien hobby's.
Dat sil foar net ien in probleem wêze,hoopje wy.
Dus, wês sportyf en doch mei!
Dizze brieven geane hiel lang yn de klûs: fyftich jier!
Foar jannewaris kinne jimme ferhaal en foto by jimme kontaktpersoan ynleverje.
Dus even trochsette!
Opm. Jimme kinne dat dwaan troch in tichte slúf yn te leverjen, sadat net earder as yn it jier 2050 jimme ferhaal lêzen wurdt.

Hoefolle bern wiene der ek net, dy't der earst as de dea tsjin oanseagen om op de fideofilm, mar se setten troch! Hartstikke sportyf'!
En meidwaan betsjut faak in selsoerwinning .
Lykas foar dat famke, dat gûlend yn 'e hûs fleach, doe't wy oan de doar kamen om har te filmjen.
Mei gjin stôk wie hja nei bûten te krijen.
se woe beslist net op 'e film. Mar op 't lêst joech se dochs noch belies.
Se fage har de triennen út de eagen mei in oanrjochtdoekje, it soe wêze.
Opfallend spontaan fertelde se doe foar de kamera wa't se wie en wat har hobby's wiene.
Oer de fraach wat hja letter wurde woe, hoegde se net lang nei te tinken: "Filmstjêr!”
Jimme sjogge wol, meidwaan oan dit projekt meitsje talinten yn jim wekker, dêr 't jimme noch gjin idee fan hiene.

As ôfsluter wol ik noch graach betankje foar har ynset: Bas Klootwijk, dy't alle bern profesjoneel op 'e foto setten hat.
Pier van Merode, de man dy't mei in soad geduld alle bern prachtich filme hat.
En dêrnei al dy oeren film monteard hat.
Piter-Jan Jouwersma, kriget de pechpriis.
Al by de earste opnamen ferpofte syn kamera it, hy koe doe fierder net mear meidwaan oan it projekt.
Spitich, mar hjirby dochs noch bedankt.
Wy sille jimme op 'e hichte hâlde fan it fierdere ferrin fan it projekt.
Ut namme fan de redaksje,
G.van D.